قلب ما از آتش این شعله ی دل بر پناه آمد

قلب ما از آتش این شعله ی دل بر پناه آمد

به درگاهت به آه آمد اگرچه پرگناه آمد

لب مسکین من از بی پناهی ها به دریا شد

لب دریا پناهش داد و سیراب از نگاه آمد

خدا را شکر روزی چند آتش زد به این سینه

نگاهی که به سوی من ز لطفش گاه گاه آمد

خدای من! عزیز من! نگاه من! هزاران شکر

از این مطلب که مولایم حسین میزان راه آمد

شب است و هجرت دل سوی تو شد با دو صد خورشید

وگر معتوق تو سویت در این شب بی چراغ آمد